امان از این پنجشنبه های زمین آقا

" بِسمِ رَبّ المـَــــــــهدی ..."

امان از این پنجشنبه های زمین آقا ..

چقدر زود به زود به هم می رسند و

مرا آشفته ی نیامدنت می کنند ...

از کدام قصه شروع کنم ؟

از کدام پنجشنبه ؟

از اولینش که مرا بیقراره حضورت کردی و

در پس پرده پنهان شدی ؟

یا از آخرینش که مرا بی تاب ظهورت کرده ای ؟

بیا ببین ..

باز هم من مانده ام و ثانیه های رو به پایان پنجشنبه ی

دیگرم با تو ..

نمی دانم با کدام واژه بگویم ؟

در انتظار نفخ صوره ظهورم آقای من ..

چشم براه قیامت زمینم ...

بیا : قیامتم را برپا کن ...

بیا : صور را می دمند : صحرای محشرش با من ..

دلم را بر صراط مستقیم ظهورت پهن کرده ام :

محشری برپاست این گوشه ی زمین در جان من ..

بیا و از محشره بیقرارم عبور کن ..

اجازه بده سایه ی قامت دلربایت بر صحرای جانم بنشیند ..

بیا قدم بر جانم بگذار ..

جانم به قربانت ... : ......

.................................................................

......... بمانـــــــد..........